فرآیند لاستیک سازی به چهار شکل مختلف در جهان رایج است. هر فرایند تولید دارای مزایای خاصی است که آن را به انتخاب ایده آل برای لاستیک سازی و تولید انواع خاصی از محصولات تبدیل می کند.
دانستن فرآیند لاستیک سازی می تواند به شما در درک پیامدهای هزینه و مبادلات تجاری کمک کند. برخی از رایج ترین فرآیندهای تولید لاستیک اکستروژن ، فرو بردن لاتکس ، قالب سازی و تقویم است.
اکستروژن با یک ترکیب غیرمولد شده در یک اکسترودر تغذیه می شود. هنگامی که داخل اکسترودر است ، به یک رنگ منتقل می شود، که یک ابزار تولید تخصصی است که برای شکل دادن لاستیک استفاده می شود.
پس از رسیدن ترکیب به رنگ ، فشار حاصل از فرآیند آن را از طریق باز شدن اکسترودر مجبور می کند.
در ادامه فرآیند لاستیک سازی محصول اکسترود شده قبل از اینکه تعریف شود “قابل استفاده” ، باید هواساز شود. توجه به این نکته ضروری است که هر ترکیب لاستیکی باید یک بسته بهبودی را که قبلاً قبل از جوشکاری مخلوط شده باشد ، داشته باشد.
در طی فرآیند آتشفشان لاستیک ممکن است متورم یا کوچک شود ، پس از جوشکاری طول اکستروژن لاستیک ممکن است تحت تأثیر قرار گیرد. تولید اکستروژن این مزیت را دارد که قادر به تولید محصولاتی در حجم بالا با هزینه تولید کمتر است.
برخی از محصولات لاستیکی متداول تولید شده از اکستروژن شامل پروفیل ، طناب ، لوله ، واشر و ورق لاستیکی است.
فرو بردن لاتکس هنگامی رخ می دهد که قالب های دیواره نازک در ترکیبات لاتکس غوطه ور شوند و سپس به آرامی خارج شوند. ضخامت محصول غوطه وری را می توان به راحتی با فرو بردن دوباره محصول در ترکیب لاتکس افزایش داد.
پس از اتمام فرآیند غوطه وری ، محصول با استفاده از آتشفشان به پایان می رسد. بسته به محصول فرو رفته ، ممکن است به بهبود های بعدی نیز نیاز باشد.
قالب سازی در روند فرآیند لاستیک سازی از سه فرآیند اصلی تولید تشکیل شده است که عبارتند از قالب سازی فشرده سازی ، قالب سازی انتقال و قالب تزریق. در این میان قالب گیری فشرده سازی قدیمی ترین و کم هزینه ترین روش است.
با قالب گیری فشرده سازی ، یک ترکیب لاستیکی به صورت خالی (تکه لاستیک) تشکیل می شود. سپس جای خالی درون یک حفره قالب قرار می گیرد تا شکل بگیرد.
زمان گرمایش آهسته است ، که منجر به مدت طولانی پخت می شود. گرمایش می تواند از سه دقیقه برای دیوارهای نازک تا چند ساعت برای دیوارهای ضخیم متغیر باشد.
برخی از مزایای این روش شامل مناسب بودن برای ترکیبات لاستیکی با نواحی بزرگ و همچنین امکان استفاده در ترکیبات لاستیکی با ویسکوزیته بالا و خاصیت جریان ضعیف می باشد.
در سمت پایین ، روند تولید با میزان تولید پایین زمانبر است. برخی از محصولات متداول ساخته شده با فرآیند قالب گیری فشرده سازی شامل مهر و موم ، حلقه های o ، مقره های برقی و بندهای سیلیکونی هستند.
قالب انتقال یک پیشرفت طبیعی در توسعه برای محدود کردن مضرات قالب فشرده سازی است. این روند با بارگیری یک خالی در محفظه شروع می شود ، که سپس در چندین حفره توزیع می شود.
در این مرحله اولیه ، پیش گرمایش در لاستیک اتفاق می افتد و باعث می شود لاستیک از طریق کانال ها جریان یابد. این پیش گرمایش باعث کاهش زمان پخت می شود .
این فرایند باعث می شود لاستیک راحت تر جریان یابد و حفره های قالب را به طور موثر پر کند. با این حال ، قالب ها پیچیده تر و گران تر هستند.
قالب تزریق سومین فرایند رایج قالب سازی است. با قالب گیری تزریق ، واحد پرس و واحد تزریق به عنوان دو نهاد جداگانه با کنترل جداگانه عمل می کنند.
واحد پرس اجازه می دهد تا قالبها به صورت افقی یا عمودی قرار بگیرند. یک واحد اکسترودر همچنین با حرکت در یک الگوی از پیش برنامه ریزی شده می تواند چندین پرس را سرویس دهد.
همه اینها منجر به تزریق کوتاه مدت با مقادیر زیاد پیش گرمایش می شوند. با استفاده از این نوع قالب ، رسیدگی به خالی ها از بین می رود ، فرایندها می توانند به صورت خودکار انجام شوند و حفره های دشوار و کانال های جریان به راحتی پر شوند
آخرین و رایج ترین فرآیند ساخت ، تقویم نامیده می شود ، که با مجبور کردن مواد نرم شده در مرکز غلطک های ضد چرخش کار می کند. غلطک ها مواد را جمع می کنند.
ضخامت کلی محصول با فاصله فاصله بین سیلندر ها تعیین می شود که می توان برای ضخامت های مختلف محصول تنظیم کرد. هنگامی که مواد از غلطکهای خنک کننده عبور می کنند ، باید آن را آتشفشان کنید.
این فرآیند برای تولید ورق ها یا فیلم های لاستیکی بهتر عمل می کند. برخی از مزایای تقویم شامل کنترل ضخامت محصول و امکان تولید قطعات باریکتر و گسترده تر از اکستروژن است.
با این حال ، تقویم هزینه های عملیاتی بالایی در مقایسه با سایر مراحل دارد.
هر فرآیند تولید برای تولید انواع خاصی از محصولات لاستیکی ایده آل است. درک فرآیندهای موجود می تواند برنامه ریزی برای تولید را بسیار آسانتر کند زیرا هر فرآیند محدودیت هزینه و زمان خاص خود را دارد.